بر دوستان رفته چـه افـسوس میـخـوریم مــا خــود مـگـر قـرار مـانــدن نـهـاده ایـم
سلام من به همهء کسایی که رفیق بودن
سلام من به همهء کسایی که نارفیق بودن
سلام من همهء کسایی که ... فقط به خاطر اینکه بودن
آره . بودن . ولی مهم نبود چی بودن ؛ مثل خودم ؛ چی بودم کی بودم چی میخواستم =› مهم نبود
نمیدونم خوشحال باشم یا ناراحت !
خوشحال باشم به خاطر اینکه به دانشگاه رسیدم
ناراحت باشم به خاطر اینکه چند تا چیز ، چند نفر رو از دست دادم
اصلاً من معتادم
آره معتاد...
معتاد کلمهء ‹نمیدونم›
بازم نمیدونم
خودم هم نمیدونم . آیا واقعاً نمیدونم یا اینکه نمیخوام بدونم . حتی این رو هم نمیدونم
حالا که از دستشون دادم . خوشحالم که دیگه لااقل تو کرج نیستم تا خاطراتشون برام زنده بشن . حداقل برای مدتی
انقد تو فکر بودم که یادم رفت معذرت خواهی کنم . فکر کنم بیست و سه روز یا بیشتر هست که آپ نکرده بودم
فکرشو بکنید . منی که اگه هفته ای یه بار آپ نمیکردم اموراتم نمیگذشت حالا ببینید چند روز بود که آپ نکرده بودم.
دیگه وقتی طرف PC میرم حالم بد میشه . دیگه حوصله هیچی رو ندارم .از کانکت شدن متنفرم . از وبلاگم که همش غمه بیزارم.از آف های مسخره خسته ام . از دروغهای تو نت. از مشکلاتی که خیلی ها دارن و رو نمیکنن و هیچ کس هم تا ابد نمیفهمه. نمیدونم چرا .
راستش من سمنان قبول شدم . قصد داشتم خونه بگیرم . ولی منصرف شدم . خوابگاه رو حداقل برای یک ترم ترجیح دادم تا شهر دستم بیاد و عادت کنم.
همیشه از اینکه یه روز بخوام کلمهء خداحافظی رو تو این ولاگ بنویسم میترسیدم . میدونید چرا ؟ چون وقتی به یه وبلاگی سر میزدم و با این کلمه رو به رو میشدم چند روزی دلم میگرفت و میگفتم یکی دیگه از دوستا پرید . البته از دید خیلی ها مسخره ست .
ولی چاره ای ندارم . با توجه به اینکه اگه تو خوابگاه باشم کارم یه مقدار مشکله فعلاً این رو پست آخر حساب میکنم . ولی خدا حافظی نمیکنم و قول میدم هر موقع تونستم آپ کنم.
شما هم باید قول بدین که اگه ارزشش رو داشتم فراموشم نکنید!
دیگه چیزی نمتونم بگم
.
.
.
مواظب خودتون باشید